KAKAMPI

Ito ang alam ko sa tatay ko. Siya si Enrico Kabigting. Mag-isa sa buhay simula eighteen years old kasi namatay na daw ang lahat ng pamilya niya noon. Bago maging mekaniko, ilang taon siyang nagmaneho at nagpasada ng jeepney. Doon niya nakilala si Nanay na naging suking pasahero niya. Ang mga palitan nila ng ngiti sa pag-abot ng bayad at sukli ay nauwi sa ligawan pagkatapos sa kasalan. Isang taon pagtapos nilang maging mag-asawa, ipinanganak ako. Yun lang ang alam ko sa tatay ko at ngayon biglang hindi na ako sigurado kung lahat ng yun ay totoo. Sa isang bagay lang ako sigurado - ang reaksyon niya sa mga "panaginip" ko.

Una akong nagkaroon ng panaginip noong six years old ako. Nakita ko ang matanda naming kapitbahay na umakyat ng bubong para ayusin ang antenna ng TV nila na natabig ng dumaang bagyo. Nadulas siya at nahulog. Nabagok ang ulo niya kaya namatay. Naalala ko pa ang takot ko noon pagkagising ko. Tumakbo ako sa labas ng bahay namin para lang tingnan ang kapitbahay namin, patunayan sa sarili ko na hindi totoo ang panaginip ko. Pero paglabas ko, nakita ko siya sa bubungan ng bahay nila, ginagawa ang bagay na napanaginipan ko. Noong nahulog at namatay siya sa harapan ko, sumigaw lang ako ng sumigaw. Ilang oras akong di nakapagsalita.

Noong sinabi ko kay Tatay ang tungkol sa panaginip ko, namutla siya. Sinabi niya sa akin na walang ibig sabihin 'yun. Na inimagine ko lang na nakita ko ang pagkamatay ng kapitbahay namin bago pa ito nangyari. Pero nasundan ulit yun ng iba pang panaginip na nagkatotoo. Panay ang lapit ko sa tatay ko pero panay din ang pagalit niya sa 'kin. "Ang sabi ko tigilan mo na ang mga panaginip na yan! Gusto mo bang may makarinig sa 'yo at isipin nilang nasisiraan ka na ng ulo? Sa susunod na masambit mo pa ang tungkol dyan bugbog ang abot mo sa 'kin!"

Pero ngayon alam ko na ang totoo. Nagsinungaling siya sa 'kin. Nagsisinungaling pa rin siya sa 'kin. Ganito pala ang pakiramdam kapag alam mong ang taong dapat kakampi mo ay nagsisikreto sa 'yo.