TASA NG KAPE

Kung totoo man ang kakayahan kong 'to, kung may pag-asa man akong makontrol 'to, gagamitin ko siya para balikan ang isang alaala ng nanay ko. Namatay siya noong nine years old ako. Kakagawa lang niya ng kape para sa sarili niya nang sumuko ang puso niya sa kanya. Namatay siya ng walang kasama, mag-isa, at kasalanan ko.

Nagkaroon ako ng panaginip gabi bago ng araw na yun. Isang tasa ng kape ang nahulog at nabasag sa sahig. Akala ko walang ibig sabihin yun. Natutunan ko na rin kasi no'ng hindi pansinin ang mga napapanaginipan ko  dahil yun ang gusto ng tatay ko. Pero kung hindi ko ginawa yun, kung hindi ako nakinig sa tatay ko, baka nakita ko na may kinalaman ang tasa ng kape sa pagkamatay ni Nanay. Baka hindi ako umalis noon ng bahay. Baka naligtas ko siya. Baka hindi niya kinailangang mamatay ng mag-isa.

Ilang araw, linggo, buwan, taon kong sinisi ang sarili ko. At ngayong alam ko na'ng noon pa alam ni tatay na may ibig sabihin ang lahat ng panaginip ko, pati siya sinisisi ko.